ΑΡΘΡΟ
Γνώμη μου…
Ιούν
Μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι το διαφορετικό είναι παράξενο, παράλογο, παρά φύσιν. Με ευκολία λοιπόν σηκώνουμε το δάχτυλο για να δείξουμε αυτό που δεν είναι ίδιο με το «φυσιολογικό» δικό μας ή έστω σαν αυτό και αφορίζουμε ανθρώπους, θέλω και επιλογές.
Παράλληλα διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας υπέρ της αγάπης, της ισότητας, της φιλανθρωπίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης και τασσόμαστε κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Τελικά τι ισχύει; Τι είμαστε; Πρεσβευτές του εκσυγχρονισμού, της προόδου και του ουμανισμού ή ανθρωποφάγα όντα που κρίνουμε με ευκολία το οτιδήποτε, στην προσπάθεια μας να αποφύγουμε την αυτοκριτική που πιθανότατα να μας απογοητεύσει;
Στα πλαίσια μιας εκσυγχρονισμένης και δημοκρατικής κοινωνίας (θέλω να πιστεύω, εν έτει 2021), ο καθένας μπορεί να κάνει όσα του αρέσουν εφόσον δεν πλήγεται κάποιος άλλος και φυσικά να εκφράζει την άποψη του. Έχει δικαίωμα στη γνώμη, στην έκφραση και στην επιλογή. Δύναται να σκεφτεί, να εκφραστεί και να επιλέξει. Και η «άλλη» πλευρά, οφείλει να σεβαστεί και βεβαίως να διαφωνήσει αν το θέλει. Ας μην κάνουμε και εμείς αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους άλλους.
